Via Facebook lees ik dat de jonge hond van een kennis van mij is overleden. In overleg met haar ga ik contact maken met de hond.
Ik zal in dit verhaal fictieve namen noemen. Ik zal de hond Charlie noemen en de eigenaresse Pien.

Ik ben goed voorbereid op dit gesprek maar terwijl ik nog in mijn meditatie zit komt Charlie al vrolijk rennend in mijn beeld.

Charlie: er is een last van je schouder af he?

Ik: ja dat klopt, zeg ik enigszins verbaasd (ik had zelf wat stress en dat was net daarvoor opgelost), dank je wel.

Ik: hallo Charlie, hoe is het met je?

Charlie: heel goed! (en ik zie een rennende, spelende hond verschijnen).

Ik voel dat Charlie een oude ziel is maar vraag het toch maar voor de zekerheid.

Charlie: ja dat klopt, ik heb al veel meegemaakt en geleerd. Ik was nu ook klaar met leren en Pien op weg helpen.

Ik: ik krijg tranen van verdriet, van wie zijn die?

Charlie: die zijn van Pien.

Ik: ik krijg het gevoel dat je klem zat, is dat letterlijk?

Charlie: ik zat klem tussen twee dimensies; blijven of gaan

Ik: ik krijg weer tranen

Charlie: ik heb verdriet omdat Pien verdriet heeft. Ik wilde blijven en gaan. Gaan omdat ik klaar was. Pien is erg geschrokken.

Ik; kun je me laten zien of voelen wat er gebeurd is?

Ik krijg woorden door: keel – bloed – pijn

(ik wist tijdens dit gesprek niet wat er gebeurd was, waarom hij op jonge leeftijd was overleden, later hoor ik van Pien dat er een zware knokpartij is geweest waarbij Pien  gewond is geraakt en blijvend letsel heeft overgehouden)

Ik: nu jij bent overleden en in een andere dimensie bent ben jij weer heel toch?

Charlie laat me een rondjes draaiende hond zien, vrolijk en blij. Hij roept : Gooi stok!

Ik: mag het ook een bal zijn?

Charlie: ja ook!

Ik: komt er nog een nieuwe hond voor Pien?

Charlie: ja ik stuur een nieuw droppie!

Dan laat hij me een ronddraaiend wiel zien.
Onder en boven.
Leven en dood.

Charlie: het gaat zo die gaat, zwart wit.

Ik: wat bedoel je hiermee?

Charlie: we nemen het leven te zwart wit

Ik: ik?

Charlie: nee allemaal

Ik: kun je me een kleur laten zien?
ik krijg dan gele bloemen in beeld en voel een golf van verdriet.

Ik: wat wil je me hiermee zeggen?

Charlie: als Pien iets geels ziet, dat ze dan aan me denkt, bloemen, kleed, maakt niet uit, geel.

Ik ga hem bedanken en krijg door “oude ziel”, dan verschijnt een indiaan met veren op het achterhoofd en een gele kanarie.

Nadat ik Pien verteld heb van dit gesprek bevestigt zij een en ander. Plus: er komt een nieuwe pup: een blonde (gele) Golden Retriever!

PS: de gele kanarie heeft ook een betekenis: whatever has gone before, let it all go and greet the morning sun with a spirited welcome and renewed sense of hope and purpose.